VLADIČANSKI DVOR- NOVI SAD

VLADIČANSKI DVOR - Novi Sad
Adresa: Novi Sad
Tel/fax: Turističko-informativni centar Novi Sad 021/ 421-811


Vladičanski dvor Bačke eparhije u pročelju Zmaj Jovine ulice projektovao je Vladimir Nikolić za vreme vladike Mitrofana Đevića 1901.godine u srpsko-vizantijskom stilu. Spoljna kombinovana dekoracija s oblicima pseudomavarske plastike rad je vajara Julija Anike. Na dvoru su tri grba eparhije: prvi na čeonoj fasadi, drugi na zidu prema porti, a treći je dvorišni. Zidno slikarstvo u trpezariji radio je zoograf Vladimir Predojević, a ikonostas u pridvornoj kapeli svetog Vasilija ruski slikar Vladimir Kuročkin.

Početak Petrovaradinske tvrđave

Prema ranijim saznanjima, na Petrovaradinskoj tvrđavi prvo ljudsko naselje postojalo je još 4500. godina pre nove ere ali nakon arheoloških otkrića na samom početku istraživanja istorija ovog prostora pomerena je na period 19.000-15.000 godina pre nove ere. Zahvaljujući tome znamo da čovek u kontinuitetu nastanjuje prostor Petrovaradinske stene od praistorije do danas, pa čak i paleolitu kada su se ljudska staništa uglavnom nalazila u pećinama.

Istraživanjem ostataka naselja iz mlađeg bronzanog doba (3000 godina pre nove ere) arheolozi su pronašli i bedeme pojačane koljem i palisadama iz tog perioda koji svedoče da je još u vreme tzv. vučedolske kulture postojalo utvrđeno naselje. O tome postoje brojni

NAJVEĆE REČNO KUPALIŠTE-NOVI SAD

Novosadsko kupalište, popularni štrand.

Mesto razbibrige i osveženja u svako doba dana i noći.

Plaža, kafići, šetalište, tačka gomilanja...

Autonomna Pokrajina Vojvodina čini severni deo Republike Srbije odnosno Savezne Republike Jugoslavije. Prostire se na Panonskoj niziji sa površinom od 21.506 kilometara na kojoj živi oko dva miliona stanovnika. Glavni grad je Novi Sad.
Ovde se govori i uči na pet maternjih jezika: srpskom, mađarskom, rumunskom, slovačkom i rusinskom, a tu žive i drugi pripadnici brojnih naroda i narodnosti. Zbliženi vekovima, ovde su ljudi zbratimljeni. Zato nije ni čudno da se tu i gosti osežaju kao kod kuće.
Svojom plodnošću ova ravnica je od najranijih vremena privlačila mnoga plemena i narode. Otuda je Vojvodina riznica kultura čiji nas materijalni i duhovni tragovi vode u prošlost daleku više od 50.000 godina. Pored mnogih arheoloških lokaliteta, a najpoznatiji su Gomolova kod sela Hrtkovaca i Sirmijum u Sremskoj Mitrovici, pažnju privlače brojni izuzetno očuvani manastiri sa bogatim srednjevekovnim freskama i vojna utvrđenja od kojih je najočuvanija Petrovaradinska tvrđava kod Novog Sada. Njena gradnja je počela 1692, a trajala je skoro sto godina. Današnja naselja su pretežno iz XVIII veka ali ima znatan broj utemeljenih u doba Ilira, Kelta i Rimljana kada su bili izuzetno važni vojni, privredni i kulturni centri.
Vojvodina ima dugu i veoma bogatu tradiciju književnog, pozorišnog, likovnog i muzičkog stvaralaštva.
Ravnica iz koje se izdižu dve planine - Fruška gora i Vršacki breg - bogata vodama, jedna je od retkih evropskih oaza sa očuvanom prirodom. Najveće reke su Dunav, Tisa i Sava a od desetak jezera najpoznatije su Palić i Ludoško kod Subotice, Rusanda kod Melenaca, Belocrkvansko i Borkovačko jezero.

Plovna kanalska mreža hidrosistema Dunav - Tisa - Dunav najduža je u Evropi, a za njena korita iskopano je više zemlje nego za dva Suecka kanala.
Obedska bara je najveće stanište ptica selica iz Evrope na putu za jug. Ne manje zanimljiva je i Deliblatska peščara koju mnogi zovu Mala Sahara a jedina je pustinja na našem kontinentu.
Termalnih i mineralnih izvora ima po celoj Vojvodini. Poznate su banje u Slankamenu, Melencima, Kanjiži, Bezdanu, Novom Sadu, Vrdniku i radioaktivno blato u Jermenovcima.

Vojvodina ima ukupno 64.000 hektara ribolovnih voda sa kvalitetnom ribom: šaranom, somom, kečigom i smuđem. Čuveni su ribolovni reviri na Dunavu kod Apatina, Bogojeva, Bačke Palanke i Novog Sada, a na Tisi kod Titela, Novog Bečeja i Sente. Tisa je uz Žutu reku u Kini jedina u svetu koja "cveta". Tih dana je njena površina prekrivena milionima leptirica koji, sa peskovitog dna, isplivavaju kao larve.


Najčešća meta lovaca su: fazani, jerebice, divlje patke, zečevi, divlje svinje i kapitalni primerci podunavskog i posavskog jelena. Ovako bogatstvo divljači omogućilo je formiranje brojnih lovišta od kojih su najpoznatiji u okolini Bačke Palanke, Bača, Sombora, Subotice, Novog Bečeja, Perleza, u posavskim i podunavskim šumama, u Fruškoj gori, na Vršackom bregu i u Deliblatskoj peščari.
Vinova loza i voćke se gaje u Vojvodini već više od 2.500 godina. I u vreme Rimljana a i u srednjem veku bila su poznata vina sa Fruške gore, Južnog Banata i Subotičkog vinogorja.

Preko ovog područja oduvek su vodili najkraći putevi između Centralne Evrope i Bliskog Istoka. Stoga su se na vojvođanskoj trpezi i do danas zadržali specijaliteti evropske i orijentalne kuhinje.
Ovde, rekli smo, žive mnogi narodi i narodnosti a sa njima i njihovi običaji i pesme. Možda su baš te pesme, kojima se uz svoj ponos čovek ravnice odupre i horizontalama života - ono sto će te poneti kao najlepšu uspomenu.

Vojvodina (službeni naziv Autonomna Pokrajina Vojvodina - APV) je autonomna pokrajina u sastavu Republike Srbije. Nalazi se na severu Republike i obuhvata površinu od 21.506 km² sa 2.031.992 (2002) stanovnika (21,6% od ukupnog stanovništva Srbije).

Pokrajina se graniči na severu sa Mađarskom, na istoku sa Rumunijom, na zapadu sa Hrvatskom i na jugozapadu sa Bosnom i Hercegovinom (Republikom Srpskom). Južna granica Vojvodine je administrativna granica prema centralnoj Srbiji, koju većim delom čine reke Dunav i Sava. Najveći grad u pokrajni je Novi Sad koji je ujedno i administrativi centar Vojvodine. Ostala veća mesta su Subotica, Pančevo i Zrenjanin.

U Vojvodini su leta topla i zime hladne, a prolece i jesen traju kratko. Letnje temperature su u proseku izmedu 21 i 23 stepena celzijusa, a zime u proseku oko minus 2. Ekstremne temperature, medutim, mogu biti vrlo velike, razlike izmedu najviših i najnizih temperatura nekad su i 70 i više stepeni.
U Vojvodini duvaju uglavnom cetiri vetra. Najsnazniji vetar su "košava" koja nastaje usled vazdušnih strujanja iz juznih delova Rusije prema Sredozemnom moru, dolazi dolinom Dunava i prolazi kroz Ðerdapsku klisuru. To je hladan i jak vetar koji moze da nanese velike štete, da isuši zemljište i da otkrije i nosi zivi pesak u pešcare u Banatu. "Severac" je hladan vetar koji zimi oštro briše ravnicom, "juzni" je topli vetar, dok je "zapadni" najcešci i donosi kišu ili sneg.
Vojvodina ima relativno male kolicine padavina. Najviše ih je na Fruškoj gori (više od 750 mm u proseku) i na Vršackim planinama, zatim u zapadnoj Backoj (650 do 750 mm). Prosecno godišnje belezi se od 550 do 650 mm vodenog taloga. Najmanje kiše ima u severnoj Backoj i istocnom Banatu. U toku godine ima prosecno 18 dana kada pada sneg, ali se on odrzava na zemlji samo pri stalnom mrazu. Ima godina kada dosta snega napada. Leti je moguc grad koji nanosi velike štete poljoprivredi. Vojvodina ima umereno kontinentalnu klimu: njen istocni deo više se priblizava kontinentalnim, a zapadni morskim uticajima.
Vojvodina je izrazito ravnicarski kraj nastao posle oticanja Panonskog mora (zahvata jugoistocni deo prostrane Panonske nizije), ali njen pejzaz nije monoton. Jednolicnost ravnice razbijaju reke, kanali, pešcare, lesne zaravni, razliciti usevi i druga vegetacija, gusto rasporedena ušorena naselja, a dve planine, cije visine jedva prelaze gornju granicu bregova, daju poseban izgled jugoistocnom Banatu (Vršacke planine) i severnom delu Srema (Fruška gora). Guduricki vrh (641 m) najviši je vrh na Vršackim planinama, a Crveni cot (539 m) na Fruškoj gori.
Vojvodanska ravnica spušta se u vidu stepenastih površina do reka. Tokom milenijuma vetar je nanosio prašinu i tako je veliki deo Vojvodine prekriven debelim lesnim naslagama. Na mnogim mestima izdvajaju se u ravnicarskom pejzazu lesne zaravni, od kojih su vece Titelski breg i Telecka u Backoj i one oko Banatskog peska i Fruške gore.
Peskom, koji i sada nose vetrovi, prekrivene su pešcare. Banatski pesak (Deliblatska pešcara) u juznom Banatu zahvata površinu od oko 300 kvadratnih kilometara, dok je Suboticka pešcara manja, a pruza se severno od Subotice i prema istoku do Tise. Lesne terase nize su od zaravni. One cine stepenicu koja opkoljava zaravni, a nastale su nanosima vetrova ili naplavinom reka. Aluvijalne ravni, poznatije kao ritovi, u kojima su reke usekle svoja široka i plitka korita, nize su desetak metara od lesnih terasa - njihova nadmorska visina je od 66 do 85 metara.